دموکراسی به عنوان حاکمیت قانون و مردم، مسائل سیاسی-اجتماعی را تعدیل می‌کند. تهدیدهای آن شامل انحراف دولت‌ها، نفوذ ایدئولوژی‌ها (مانند مذهب، مارکسیسم، ناسیونالیسم) و عدم رعایت حدود قانون است. در تاریخ ایران، همزیستی مذهب و سلطنت، به ویژه از دوران صفویه، مانع از استقرار دموکراسی شده است. انقلاب اسلامی ۱۳۵۷ نیز با تسلط ایدئولوژی‌های اسلامیسم، مارکسیسم و ناسیونالیسم، نشان داد که جامعه در معرض فروپاشی قرار می‌گیرد. آینده ایران مستلزم حذف دین از عرصه سیاست و تقویت دموکراسی است.

چندین سازمان و گروه حقوق‌بشری از جمله کانون مدافعان حقوق‌بشر، به موارد نقض حقوق انسانی نرگس محمدی از جمله عدم دسترسی به وکیل و محرومیت از ارتباطات مخابراتی همچون تلفن اعتراض کردند و خواستار آزادی فوری او شدند.

شماری از کشورها بخصوص آنهایی که دولت‌های دست راستی پوپولیست و ضدمهاجر دارند از امضای این پیمان خودداری کردند چون معتقد بودند که این پیمان مهاجرت را افزایش می‌دهد و مهاجرت جزء حقوق بشر نیست.